Deep end, Ali Hazelwood
Het nieuwste boek van Ali Hazelwood doet het opnieuw. Hazelwood laat haar lezers telkens smoorverliefd achter na het lezen van haar boeken. En dat was met ‘Deep end’ niet anders. Toch is dit verhaal helemaal iets anders dan haar voorbije boeken. Maar we weten ook dat Hazelwood graag experimenteert, zoals in ‘Bride’ en ‘Hekel aan liefde’.
In tegenstelling tot haar andere boeken, speelt ‘Deep end’ zich niet af in de academische wetenschappelijke wereld, tussen de phd’s en in laboratoria. Toch laat Hazelwood de wetenschap niet compleet vallen en werken Scarlett en Lukas samen aan een project bij Olive uit ‘De liefdeshypothese’. De personages zijn dan ook geen doctoraatstudenten, maar wel studenten aan Stanford die hun vervolgopleiding nog moeten beginnen en dat combineren ze met een professionele carrière in schoonspringen en zwemmen. Daardoor valt ‘Deep end’ onder de sportsromance, wat ook niet de gewoonte van Hazelwood is.
Ook op vlak van de tropes die ze gebruikt, verlaat Hazelwood haar comfortzone. Waar al haar voorbije boeken ‘enemies’ to lovers’ zijn, kan in ‘Deep end’ niet bepaald van vijanden gesproken worden. Toch wordt die sfeer opgeroepen. Scarlett en Lukas mogen dan wel een andere sport beoefenen, Penelope zorgt ervoor dat de spanning tussen de twee in de lucht hangt.
Die aspecten vermengt Hazelwood met een taboe, namelijk BDSM. Toch krijg je het gevoel dat het boek niet alleen daarover gaat en dat het verhaal ook verder diepgang krijgt, o.a. door het verleden van Scarlett. De BDSM is dus niet overheersend of belerend, maar laat wel zien wat het is, dat er verschillende soorten zijn en hoe twee mensen het aanpakken.
In een YA- of NA-boek verwachten we meestal wel spice, maar ook dit overtreft de rest van haar boeken. En toch past het perfect in het plaatje van ‘onbesproken onderwerpen’, zoals Hazelwood ook doet in haar andere boeken, waarin ze de schaakwereld toont (Check & Mate) of de onbekende academische wereld (‘De liefdeshypothese’; ‘Love, theoretically’; ‘Love on the brain’).
‘Deep end’ is voor mij dus helemaal geslaagd en zeker haar beste boek tot nu toe. Het combineert twee van mijn favoriete tropess, namelijk de sportsromance en ‘enemies to lovers’ met een heerlijke dosis spice. En dat van mijn favoriete auteur! Wat wil je nog meer?
